مقدمه و هدف: آکنه روزاسه يک بيماري التهابي مزمن و عود کننده پوستي است. با توجه به شيوع آکنه روزاسه و اهميت شناخت اتيولوژي بيماري و تناقضاتي که در مورد نقش مايت هاي دمودکس در بروز بيماري آکنه روزاسه، اين تحقيق روي مراجعين به بيمارستان هاي بوعلي و لقمان طي سالهاي 79-1370 انجام گرفت.
مواد و روش ها: اين تحقيق به روش مورد- شاهدي انجام گرفت. گروه مورد بر اساس گزارش آسيب شناسي در بيماران مبتلا به آکنه روزاسه و دو گروه شاهد، يکي بيماران مبتلا به ديسکوئيد لوپوس اريتماتوز (DLE) و ديگري بيماران مبتلا به ليکن پلان اکتينيک (ALP) بودند. گروه ها به لحاظ سن و جنس مشابه سازي شده و لام هاي تهيه شده را با تکنيک نمونه برداري پوستي از نظر وجود يا عدم وجود مايت هاي دمودکس و نيز دانسيته آنها بررسي شد. يافته هاي به دست آمده در فرمي ثبت و نقش آنها در بروز آکنه روزاسه تعيين و Odds Rratio آن تعيين گرديد.
يافته ها: اين تحقيق روي 225 نفر شامل 75 نفر در گروه مورد (آکنه روزاسه)، 75 نفر در گروه شاهد DLE و 75 نفر در گروه شاهد ALP انجام گرفت. سن و جنس افراد در اين سه گروه به لحاظ آماري اختلافي نداشتند. در گروه هاي شاهد 16 درصد و در گروه مورد 38 درصد مايت هاي دمودکس مشاهده گرديد (p<0.05). وجود اين پارازيت شانس بروز آکنه روزاسه را 3.3 برابر افزايش مي دهد. تعداد متوسط مايت هاي دمودکس در گروه DLE برابر 0.66 و در گروه ALP برابر 0.2 و در گروه مورد 1.4 بود (p<0.05)
نتيجه گيري: شيوع و دانسيته مايت هاي دمودکس شانس بروز آکنه روزاسه را افزايش مي دهد و تحقيق براي تاثير درمان اين مايت در بيماري آکنه روزاسه پيشنهاد مي گردد.
منبع: SID